Wytyczne dotyczące przygotowania książki do wydania ^[1]               Drukuj

Uwagi ogólne

Budowę książki szczegółowo opisano w normie PN-N-01222:1978 Kompozycja wydawnicza książki. Podczas przygotowywania materiałów autorskich warto uwzględnić informacje zawarte w normie PN-P-55025:1981 Maszynopis wydawniczy książek, broszur i czasopism. Obie normy, powstałe w wyniku wieloletnich doświadczeń, stanowią podstawowe źródło z wytycznymi do opracowania kolejnych publikacji.

Struktura książki jest najważniejszą cechą jej budowy. Logiczny, przejrzysty i jednolity układ powinien znaleźć odzwierciedlenie w spisie treści. Należy zwrócić uwagę na równomierny podział materiału, ew. łącząc lub dzieląc poszczególne rozdziały. Niedopuszczalny jest wewnętrzny podział materiału (rozdziału, podrozdziału) na mniej niż dwie części.

Istotnym zagadnieniem jest także utrzymanie jednolitości wewnątrz materiału publikacji (stosowanych oznaczeń, wyliczeń, opisów ilustracji, tabel, podsumowań, dodatków i uzupełnień, wykazów literatury itd., a także przemyślanego doboru ilustracji oraz tabel ze szczególnym zwróceniem uwagi na logiczne powiązanie tytułu i główek tabeli z ich treścią).

Forma dostarczonego opracowania

Zgodnie z postanowieniem umowy do redakcji należy dostarczyć dzieło w postaci jednego egzemplarza wydruku komputerowego oraz zapisu na nośniku elektronicznym (płycie CD-ROM, DVD-ROM lub pamięci USB).

Nośnik elektroniczny należy opisać, podając tytuł pracy, nazwisko autora, zastosowany edytor i zawartość plików.

Całość dzieła (wydruku oraz zapisu elektronicznego) powinna być przygotowana i dostarczona w następujących częściach:

- tekst zasadniczy (ze wzorami) bez ilustracji z podpisami pod rysunkami (oddzielonymi jednym wolnym wierszem przed i po podpisie) oraz tablicami;

- wydruki ilustracji z ich numerami.

Każdą z części dzieła w postaci elektronicznej należy podzielić na pliki o objętości nieprzekraczającej ok. 100 stron w każdym i ułożyć je chronologicznie (odpowiednio oznakowując).

Materiał tekstowy

Preferowanym edytorem tekstu - ze względu na dalszy cykl wydawniczy - jest Word for Windows.

Wzory powinny być wpisywane za pomocą standardowego edytora wzorów edytora tekstów (dopuszcza się ew. wyraźny zapis odręczny).

Zapis i wydruk tekstu powinny być dokonane z uwzględnieniem lewego marginesu o szerokości ok. 3,5 cm i prawego marginesu ok. 1,5 cm.

Odstęp między wierszami powinien być półtorakrotny.

Najkorzystniejsze rodzaje i wielkość czcionki to: jednoelementowa, tzw. bezszeryfowa (Arial CE, Uniwers CE) 12 p lub dwuelementowa, tzw. szeryfowa (Times New Roman CE) 13 p.

Podstawowe wytyczne podczas pisania:

- zwrócić uwagę na układ i podział treści (jej pełnym odbiciem jest spis treści odzwierciedlający logiczny układ, jednolitość wykładu i prawidłowy podział; częstym błędem popełnianym przez autorów jest podział treści rozdziału na jeden podrozdział);

- zastosować zasadę niezwielokrotniania wyróżników (niepotrzebne i uciążliwe wykonawczo jest stosowanie, np: mniejszej czcionki i kursywy i jednocześnie zmniejszonej podwójnie szerokości zadruku); zazwyczaj wystarcza jednokrotne wyróżnienie (kursywa albo półgrube albo podcięcie itd.);

- nie podcinać akapitowo pierwszego wiersza po tytule;

- nie stosować ręcznego dzielenia wyrazów;

- nie stosować automatycznego generowania spisu treści;

- nie stosować automatycznego wyliczania ani numerowania (wpisywać symbole z klawiatury);

- nie stosować automatycznego tworzenia wykazu literatury, przypisów itp.;

- nie stosować spacji zamiast tabulacji;

- nie stosować własnych skrótów (makr) zastępujących symbole specjalne z opcji Wstaw / Symbol;

- w tekście w miejsce dywizu z klawiatury lub myślnika stosować półpauzę z opcji Wstaw / Symbol / Znaki specjalne;

- przy wyliczeniach po dwukropku na końcu każdego wyliczenia stosować przecinek albo średnik (średnik koniecznie, gdy wyliczenia są rozbudowane i zawierają pełne zdania zakończone kropką);

- nie łączyć legendy rysunku w jeden wiersz z podpisem;

- w rysunku wieloczęściowym nie stosować nawiasów do oznaczania poszczególnych części (proponowane oznakowanie kursywą a b c d );

- wzory matematyczne dotyczące rysunków zawrzeć w legendzie rysunku;

- tytuły, główki, treść tabel oraz podpisy pod rysunkami składać czcionką mniejszą o 1-2 pkt od stosowanej w tekście podstawowym;

- starannie opracowywać układ tabeli, zastanawiając się nad jej czytelnością; rozważyć potrzebę stosowania nadużywanej kolumny oznaczanej Lp.

- pliki tekstowe nie powinny być kompresowane.

- zaleca się używanie stylu standardowego i nietworzenie własnych stylów dla fragmentów pracy.

Materiał ilustracyjny

Rysunki kreskowe mogą być wykonane komputerowo. Wówczas należy zwrócić uwagę na jednolity opis rysunków o wielkości pisma odpowiadającej podpisowi. Rysunki kreskowe muszą mieć formaty (rozszerzenia): cdr, ai, eps, tif lub wmf, gdyż programem graficznym używanym do ich dalszej obróbki jest Corel Draw. Rysunki wykonywane w programie Auto CAD powinny być zapisane z rozszerzeniem dxf (format czytany przez program Corel Draw). Rysunki kreskowe w formatach nieskalowalnych (bitmapy) powinny mieć rozdzielczość 600 dpi.

Rysunki wykonane komputerowo powinny być w miarę możliwości dopasowane do przewidywanego formatu kolumny w książce, tak by nie wymagały dużego przeskalowania.

Linia wykorzystywana do rysowania nie może być cieńsza niż 0,18 mm przy skali 1:1. Jeżeli rysunki będą wymagały zmniejszenia, linia musi być odpowiednio grubsza, w zależności od procentu przeskalowania.

Opis w treści rysunku powinien być wykonany taką czcionką, aby po zmniejszeniu do formatu książki wysokość liter opisu nie była mniejsza niż 1,5 mm.

Fotografie (jeśli mają postać cyfrową) powinny mieć format tif (nieskompresowany) lub jpg oraz rozdzielczość minimalną 300 dpi (w rozmiarze przewidywanym w książce).

Ilustracje powinny być załączone w postaci osobnych plików i jednego egzemplarza wydruku rysunków z podaniem na wydruku (pod rysunkiem, odręcznie) numeru rysunku oraz nazwy jego pliku.

Pliki graficzne mogą być skompresowane za pomocą archiwizera win zip, arj jako samorozpakowujące się.

Ilustracje dobrane z obcych publikacji WKŁ powinny być przedstawione w postaci wyraźnej kseroodbitki i mieć podane źródło (autor, tytuł, wydawnictwo i rok wydania oraz numer ilustracji oryginalnej lub numer strony na której się znajduje). Jeżeli ilustracja jest zaczerpnięta z książki niewydanej w WKŁ, należy dostarczyć oryginał publikacji. Ilustracje z obcych źródeł wymagają uzyskania pisemnej zgody właściciela praw autorskich.

Dodatkowe informacje można uzyskać w redakcji merytorycznej WKŁ rm@wkl.com.pl    

^[1] Informacje zawarte we wskazówkach są także przydatne dla tłumaczy.